عید فطر مبارک

در مورد ماه رمضان و زندان نوشتم منتها یه حادثه جالبی رخ داد که گفتم بزار یه کمی از زلزله آذربایجان بگذره براتون بنویسم

آخر راهروی بهداری زندان دفتر مشاوره زندان و  مشاوران زندان هستند که آنقدر ساکت و بی صدا هستند که معمولا من متوجه حضور یا عدم حضورشون نمی شم

هفته قبل بود من تو اتاق پذیرش نشسته بودم که معاون زندان آمد و رفت به اتاق مشاوره من مشغول مریض دیدن بودم که صدای شکستن شیشه شنیدم و معاون زندان با چهره ای برافروخته و عصبی مقابل در پذیرش بهداری ظاهر شد

میگم چی شده حاج آقا؟

میگه:اصلا مراعات نمیکنن تو این ماه مبارک زهره ماری میخورند؟

من:زهره ماری تو زندان تو ماه رمضان؟ایول عجب جراتی دارند این مشاوران ما

معاون زندان:دکتر شوخی نکن ما را گرفتی؟

من:نه به خدا

معاون:زهر ماری که نه چای میخوردند

من:چای ؟؟؟؟؟؟؟//

در این هنگام مشاور که از شوک خارج شده بود از اتاقش خارج شد پرسنل بهداری هم آمده بودند

مشاور که قافیه را باخته بود برای جبران صداشوبالا برد و خطاب به من میگه:

حاج آقا تا دیروز که هر ساعت اتاق ما افتادهبودی وچایمیخوردی و غذا ماه رمضون نبود و اشکالی نداشت حالا میایی جلوی پرسنل من لیوان میشکنی

معاون که حسابی جا خورده بود گفت:من عذر شرعی داشتم دکتر گفته بود روزه نگیرم

امر به معروف کردم

مشاور:تو اصلا دیدی کسی چای بخوره بعد امر به معروفش میکنی؟

معاون:لیوان داغ بود معلوم بود توش چای خوردن

مشاور:واسه ما فیلم بایزی نکن میرم من پیش رئیس و میگم چی شده

معاون:برو هر غلطی میخوایی بکن

من  دارم به زور  خودمو کنترول میکنم که از خنده نترکم

پرستارمون میگه این ایمانشون منو کشته و امر به معروفشون

پی نوشت:دخترکم یک ساله شد